Пла́вание— вид спорта или спортивная дисциплина, заключающаяся в преодолении вплавь за наименьшее время различных дистанций. При этом в подводном положении по действующим ныне правилам разрешается проплыть не более 15 м после старта или поворота (в плавании брассом подобное ограничение сформулировано по-другому); скоростные виды подводного плавания относятся не к плаванию, а к подводному спорту.

По классификации МОК (согласно принципу «одна федерация — один вид спорта») плавание как вид спорта включает в себя: собственно плавание, водное поло, прыжки в воду и синхронное плавание; в русскоязычной спортивной литературе в качестве синонима плавания в этом значении употребляется словосочетание «водные виды спорта».

Рисунки на археологических находках свидетельствуют, что люди в Древнем Египте, Ассирии, Финикии и во многих других странах умели плавать за несколько тысячелетий до нашей эры, и известные им способы плавания напоминали современные кроль и брасс. В то время плавание носило чисто прикладной характер — при рыбной ловле, охоте за водоплавающей дичью, подводном промысле, в военном деле. В Древней Греции плавание стало использоваться как важное средство физического воспитания.

Первые соревнования по плаванию относятся к рубежу XV—XVI веков (так, в 1515 году прошли состязания пловцов в Венеции). Первая спортивная организация пловцов возникла в Англии в 1869 году («Ассоциация любителей спортивного плавания Англии»), следом подобные организации появились в Швеции (1882), Германии, Венгрии (1886), Франции (1887), Нидерландах, США (1888), Новой Зеландии (1890), России (1894), Италии, Австрии (1899)… Рост популярности спортивного плавания в конце XIX века связан с началом строительства искусственных бассейнов.

Լող

Լողը սպորտի կամ սպորտային կարգապահության տեսակ է, որը բաղկացած է ամենակարճ ժամանակում լողալով տարբեր տարածություններ հաղթահարելուց ։ Միևնույն ժամանակ, սուզվող դիրքում, գործող կանոնների համաձայն, թույլատրվում է լողալ մեկնարկից կամ շրջադարձից հետո ոչ ավելի, քան 15 մ (բրաս լողի ժամանակ նման սահմանափակումը ձևակերպված է այլ կերպ). արագ սուզումը լողի տեսակ չէ, այլ ստորջրյա սպորտաձև։

Ըստ ՄՕԿ-ի դասակարգման (ըստ «մեկ ֆեդերացիա՝ մեկ սպորտ» սկզբունքի) լողը որպես մարզաձև ներառում է. Ռուսալեզու մարզական գրականության մեջ «ջրային սպորտ» արտահայտությունն այս իմաստով օգտագործվում է որպես լողի հոմանիշ։

Հնագիտական ​​գտածոների գծագրերը ցույց են տալիս, որ Հին Եգիպտոսում, Ասորեստանում, Փյունիկիայում և շատ այլ երկրներում մարդիկ լողալ գիտեին մ. Այն ժամանակ լողն ուներ զուտ կիրառական բնույթ՝ ձկնորսության, ջրային թռչունների որսի, ստորջրյա ձկնորսության, ռազմական գործերում։ Հին Հունաստանում լողը սկսեց օգտագործվել որպես ֆիզիկական դաստիարակության կարևոր միջոց։

Լողի առաջին մրցումները վերաբերում են 15-16-րդ դարերի սկզբին (օրինակ, 1515 թվականին Վենետիկում լողի մրցումներ են անցկացվել)։ Լողորդների առաջին մարզական կազմակերպությունը առաջացել է Անգլիայում 1869 թվականին («Անգլիայի սպորտային լողի սիրահարների ասոցիացիա»), որից հետո նմանատիպ կազմակերպություններ հայտնվեցին Շվեդիայում (1882), Գերմանիայում, Հունգարիայում (1886), Ֆրանսիայում (1887), Նիդեռլանդներում։ , ԱՄՆ (1888), Նոր Զելանդիա (1890), Ռուսաստան (1894), Իտալիա, Ավստրիա (1899)… 19-րդ դարի վերջին սպորտային լողի աճող ժողովրդականությունը կապված է արհեստական ​​լողավազանների կառուցման սկզբի հետ։